...

250 ROCZNICA KONSEKRACJI KOŚCIOŁA


Nasza Parafia -Starogród, w tym roku obchodzi 250 rocznicę konsekracji kościoła parafialnego.

Ks. Proboszcz parafii pw. Św.Barbary w Starogrodzie oraz sołectwa: Starogród, Starogród Dolny, Kiełp, Kokocko, Kałdus, Bieńkówka, Borówno, Watorowo, przy orgomnym zaangażowaniu parafian,Urzędu Gminy, Dyrekcji i młodzieży szkół z obszaru parafii i wielu, wielu ludzi, przygotowali niezwykle piękną oprawę obchodów rocznicy tego ważnego wydarzenia.
Od 250 lat nie było w Starogrodzie tak uroczyście jak ,
w dniach 27-29 września 2008 roku
warto było tu byc, w tym pięknym miejscu i świętym czasie i brac udział w wielkim święcie niewielkiej parafii. Czasami myślimy - po co to wszystko ? Ale jak się przeżywa takie uroczystości to już wiemy po co, to takie duchowe "przystanki" dane nam, aby na chwilę zatrzymac się w codziennej gonitwie i pomyślec nad własnym życiem.
Za możliwośc przeżywania tego czasu w taki właśnie sposób dziękujemy ks.Proboszczowi - Henrykowi Łozińskiemu. To On troskliwie czuwał nad całością, z ogromną starannością zadbał o każdy szczegół a włożył w to wiele serca i wysiłku. Przy tej okazji warto zauważyc, ze dzięki księdzu Henrykowi tak pięknie splotły się dwa ważne wydarzenia: 250 rocznica konsekracji kościoła (to z racji historii) i konsekracja nowego ołtarza (to wysiłek naszego Proboszcza). A jeszcze jak dodamy, że działo się to wszystko pod wspaniale odnowionym dachem na naszej świątyni i "w oczach" piękniejącym jej otoczeniu, to tylko można dziękowac za tak wiele trudu.
A pomnikiem, który już zawsze będzie przypominał nam jubileuszowy czas jest grota ku czci Matki Boskiej Fatimskiej. Autor pomysłu i realizalizacji tego przedsięwzięcia, ksiądz Henryk taką właśnie miał intencję. Dzieło renowacji kościoła rozpoczęło się, jak dobrze, że zbiegło się to z tak wielką rocznicą, a może to nie przypadek, tylko opatrznośc Boża czuwa nad nami, bo to i nowego ks.Proboszcza mamy i świątynię odnawiamy, to może jeszcze, jak mówi ks. Henryk: świątynie naszych serc odnówmy...
Ks.Proboszczowi, w naszym - parafian, imieniu za całe dobro czynione dla parafii podziękował w szczerych, pięknych słowach, Przewodniczący Rady Parafialnej - Pan Stanisław Poliński podczas jubileuszowej mszy św. My podpisujemy się pod kazdym jego słowem.
Działo się tak dużo, że z pewnością nie każdy mógł brac udział we wszystkich wydarzeniach, dlatego pokrótce je przedstawiamy:
29.09.2008r. Dzień wizyty KS BISKUPA ANDRZEJA SUSKIEGO

-godz.10.00 Powitanie Ks.Biskupa i msza św. w kościele filialnym pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Kokocku
a kościół w Starogrodzie czeka w odświętnej szacie

-godz.12.00 Anioł Pański,
-spotkanie grup "żywego różańca" z Ks.Biskupem, który umocnił zebranych wygłoszoną katechezą i wspólnie z ks.Proboszczem i zebranymi odmówił różaniec

- modlitwa za zmarłych z procesją na cmentarz

-poświęcenie Groty z Figurką Matki Boskiej Fatimskiej

Chwila zasłużonego odpoczynku dla Ks.Biskupa

-godz.15.00 Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego .
-Błogoslawieństwo dzieci i matek w stanie błogosławionym.
Przez tą godzinę nasze dzieci były pod dobrą opieką Ks.Biskupa Andrzeja

- godz.16.00 - zaprzysiężenie nowej Rady Parafialnej
-spotkanie członków starej i nowej Rady Parafialnej z Ks Biskupem

Parafianie i księża zdążają na jubileuszową mszę św.

-godz. 18.00 - Jubileuszowa msza św.koncelebrowana, z udziałem Ks.Biskupa Toruńskiego Andrzeja Suskiego
- Konsekracja nowego ołtarza i poświęcenie darów dla kościoła od parafian

-godz.20.00 - Uroczysta kolacja zakończyła ten obfitujący w wydarzenia dzień

27.09.2008r. "Dożynki Parafialne - Starogród 2008"
 - godz. 13.00 - uroczysta, dziękczynna msza św.dożynkowa odprawiona przez Ks.Proboszcza Henryka Łozińskiego

-godz.18.30 koncert TOMKA KAMIŃSKIEGO w kościele parafialnym
-to niecodzienne dla parafian wydarzenie pokazało jak pięknie można wielbic Pana Boga piosenką i wspólnym jej śpiewaniem

Kościół parafialny w Starogrodzie to piękna budowla sakralna, jak powiedział Ks.Biskup Andrzej Suski: " ...należy do najpiękniejszych w naszej diecezji", potrzeba jednak jeszcze wiele, wiele pracy, żeby przywrócic jej dawną świetnośc. Bądźmy w tym wytrwali, naprawdę warto. Ks.Biskup powiedział jeszcze, takie słowa: "... czym byłoby Chełmno bez swoich świątyń, czym byłby Toruń, czym wreszcie byłby Rzym bez swoich kościołów", a my mówimy: Starogrodu pewnie w ogóle by nie było bez naszego, pięknego kościoła parafialnego.


Relikwie patronki parafii - św. Barbary

Znanym ośrodkiem kultowym w państwie zakonnym w średniowieczu była kaplica zamkowa w Starogrodzie, w której znajdowały się relikwie św. Barbary. Cyt.za dr Zdzisławem Raszeją:"W kaplicy zamkowej Krzyżacy przechowywali zabraną w 1242r.Świętopełkowi w Sartowicach relikwię(głowę) św.Barbary, patronki flisaków wiślańskich. Do sanktuarium starogrodzkiego przybywały, nawet z odległych stron,liczne pielgrzymki po odpusty i nie tylko.Niedługo po przeniesieniu relikwii św. Barbary do Starogrodu przybył tam m.in. król czeski Wacław(1205-1253),który - jak głosi legenda - usilnie prosił o choćby małą cząstkę relikwii. Wywiózł otrzymaną część do Pragi, gdzie polecił zbudować ku czci św.Barbary kaplicę w kościele p.w. św.Franciszka.Tam umieścił relikwię.W 1400r.odbyła pielgrzymkę do Starogrodu małżonka Witolda, wielkiego księcia litewskiego. W 1413r. w Starogrodzie przebywał podróżnik francuski Gilbert de Lannoy. Na początku XV w. Krzyżacy umieścili relikwię św.Barbary w kaplicy Mariackiej zamku w Malborku,skąd przeniesiono ją do Gdańska;wiadomość kronikarska z 1891r. głosi, że relikwia przechowywana jest w skarbcu gnieźnieńskim."

Co o najdawniejszej historii parafii Starogród wiemy?

Ks. Stanisław Kujot w swojej pracy z roku 1904 pt. „Kto założył parafie w dzisiejszej dyecezyi chełmińskiej?” na temat powstania naszej parafii napisał: cyt. „Najłatwiej byłoby odpowiedzieć, że Krzyżacy ją dla przyszłych osadników Chełmna utworzyli, że następnie gdy tam ci najpóźniej w lecie r.1233 do miasta się przenieśli, parafia ludziom grodowym i sąsiednim osadom służyła… .Obszar parafii starogrodzkiej samej, a więcej jeszcze gdy kijewską do niej zaliczymy, nie pozwala byśmy założenie jej Krzyżakom przypisali. Trzeba ją tedy koniecznie miedzy dawniejsze policzyć, między te, które jeszcze książęta lub królowie polscy przed początkiem XIII wieku założyli. Uwzględniając zaś to, że Starogród już przed osadzeniem Krzyżaków obronnem był miejscem, można by nawet twierdzić , że tu prawdopodobnie od samego zaprowadzenia wiary św. gród się znajdował a w nim też służba boska się pełniła.”
W opracowaniu pn. „Diecezja Toruńska, historia i teraźniejszość ” wydanej w 1996r.pod redakcją ks. Stanisława Kardasza czytamy: „Prawdopodobnie początki ośrodka religijnego w Starogrodzie wiążą się z istnieniem tu grodu wczesnośredniowiecznego. Z końca XIII w. pochodzi pierwotny murowany kościół. Bezpośrednie wzmianki o parafii posiadamy dopiero z początku XV w., kiedy to wymienieni są kapłani, oraz z 1445r., kiedy to parafia wymieniona została w planowanym synodzie świeckim diecezji chełmińskiej. Pierwotnie kościół nosił wezwanie św. Piotra, później otrzymał wezwanie św. Barbary. Obecny kościół pochodzi z 1754 r. ufundowany przez biskupa Wojciecha St. Leskiego.”

Co o św.Barbarze, Patronce naszej parafii wiemy ?

Nie wiemy dokładnie ani kiedy, ani w jakich okolicznościach poniosła śmierć. Przypuszcza się, że zapewne ok. roku 305, kiedy nasilenie prześladowań za panowania cesarza Maksymiana Galeriusza (305-311) było najkrwawsze. Nie znamy również miejscowości, w której żyła Święta i oddała życie za Chrystusa. Późniejszy jej żywot jest utkany legendą. Według niej była piękną córką bogatego poganina Dioskura z Heliopolis w Bitynii (płn. cz. Azji Mniejszej). Ojciec wysłał ją na naukę do Nikomedii. Tam zetknęła się z chrześcijaństwem. Prowadziła korespondencję z wielkim filozofem i pisarzem Orygenesem z Aleksandrii. Pod jego wpływem przyjęła chrzest i złożyła ślub czystości. Ojciec dowiedziawszy się o tym, pragnąc wydać ją za mąż i złamać opór dziewczyny, uwięził ją w wieży. Jej zdecydowana postawa wywołała w nim wielki gniew. Przez pewien czas Barbara była głodzona i straszona, żeby wyrzec się wiary. Kiedy to nie poskutkowało, ojciec zaprowadził ją do sędziego i oskarżył. Sędzia rozkazał najpierw Barbarę ubiczować, jednak jej chłosta wydała się jakby muskaniem pawich piór. W nocy miał ją odwiedzić anioł, zaleczyć jej rany i udzielić Komunii św. Potem sędzia kazał Barbarę bić maczugami, przypalać pochodniami, a wreszcie obciąć jej piersi. Chciał ją w takim stanie pognać ulicami miasta, ale wtedy zjawił się anioł i okrył jej ciało białą szatą. Wreszcie sędzia zrozumiał, że torturami niczego nie osiągnie. Wydał więc wyrok, by ściąć Barbarę mieczem. Wykonawcą tego wyroku miał się stać ojciec Barbary, Dioskur. Podobno ledwie odłożył miecz, zginął rażony piorunem. Barbara poniosła męczeńską śmierć w Nikomedii (lub Heliopolis) ok. 305 roku. Być może, że właśnie tak nietypowa śmierć, zadana ręką własnego ojca, rozsławiła cześć św. Barbary na Wschodzie i na Zachodzie. Żywoty jej ukazały się w języku greckim, syryjskim, koptyjskim, ormiańskim, chaldejskim, a w wiekach średnich we wszystkich językach europejskich. W wieku VI cesarz Justynian sprowadził relikwie św. Barbary do Konstantynopola. Stąd zabrali je Wenecjanie w 1202 roku do swojego miasta, by je z kolei przekazać miastu Torcello, gdzie się znajdują w kościele Św. Jana Ewangelisty. Również w Polsce kult św. Barbary był zawsze bardzo żywy. Już w modlitewniku Gertrudy, córki Mieszka II (XI w.), wspominana jest pod datą 4 grudnia. Pierwszy kościół ku jej czci wystawiono w 1262 r. w Bożygniewie koło Środy Śląskiej. W XV w. Wydział Teologiczny Akademii Krakowskiej obrał sobie św. Barbarę za patronkę. W wieku XV wydział teologiczny na Akademii Krakowskiej obrał sobie za patronkę św. Barbarę. Poza Polską św. Barbara jest darzona wielką czcią także w Czechach, Saksonii, Lotaryngii, południowym Tyrolu, a także w Zagłębiu Ruhry. W Nadrenii uważana jest za towarzyszkę św. Mikołaja - warto wiedzieć, że w wielu miejscach to właśnie ona obdarowuje dzieci prezentami. Jako patronkę dobrej śmierci czcili św. Barbarę przede wszystkim ci, którzy na śmierć nagłą i niespodziewaną są najwięcej narażeni: górnicy, hutnicy, marynarze, rybacy, żołnierze, kamieniarze, więźniowie itp. Polecali się jej wszyscy, którzy chcieli sobie uprosić u Pana Boga śmierć szczęśliwą. W Polsce istniało nawet bractwo św. Barbary jako patronki dobrej śmierci. Należał do niego m.in. św. Stanisław Kostka. Nie zawiódł się. Kiedy znalazł się w chorobie śmiertelnej na łożu boleści, a właściciel wynajętego przez Kostków domu nie chciał jako zaciekły luteranin wpuścić kapłana z Wiatykiem, wtedy zjawiła mu się św. Barbara i przyniosła Komunię świętą. Barbara jest ponadto patronką archidiecezji katowickiej, Edessy, Kairu; architektów, cieśli, dzwonników, kowali, ludwisarzy, murarzy, szczotkarzy, tkaczy, więźniów, wytwórców sztucznych ogni, żołnierzy (szczególnie artylerzystów i załóg twierdz). Jest jedną z Czternastu Świętych Wspomożycieli.
W ikonografii św. Barbara przedstawiana jest w długiej, pofałdowanej tunice i w płaszczu, z koroną na głowie, niekiedy w czepku. W ręku trzyma kielich i Hostię. Według legendy tuż przed śmiercią anioł przyniósł jej Komunię św. Czasami ukazywana jest z wieżą, w której była więziona (wieża ma zwykle 3 okienka, które miały przypominać Barbarze prawdę o Trójcy Świętej), oraz z mieczem, od którego zginęła. Atrybuty: anioł z gałązką palmową, dwa miecze u jej stóp, gałązka palmowa, kielich, księga, lew u stóp, miecz, monstrancja, pawie lub strusie pióro, wieża.


Powyższe opracowanie powstało na potrzeby internetowej strony parafialnej, z uwagi jednak na fakt, iż uruchomienie owej jeszcze jest w toku, korzystamy z uprzejmej gościnności strony sołeckiej Starogrodu.
Opracowała: L.M.