EKOLOGIA


Wierszyk, którego uczyły się moje dzieci w szkole oddaje w pełni o czym chcemy tutaj pisać!

Jednak, żeby " mądrze żyć i zdrowo" to wiedza nasza musi być znacznie większa!
EKOLOGIA – co to jest ?
Bardzo dużo się mówi o ekologii, ale czy na pewno wszyscy mówimy i myślimy o tym samym, postanowiłam trochę rozszerzyć i usystematyzować naszą wiedzę, przybliżyć znaczenie powszechnie używanych pojęć, dobrze jest wiedzieć „o czym mowa”.
Wnioski nasuwają się takie:

1. Ekologia to dziedzina nauki a ekolog to osoba wykształcona w tej dziedzinie (podobnie jak socjolog, pedagog, zoolog, matematyk ), a więc niewielu z nas ma prawo do takiego miana (chociaż wielu, wielu ludzi nieprawnie tak siebie nazywa) .

2. Naukowcy z dziedziny ekologii nie wypracowali jednolitej definicji i modelu teoretycznego dla swojej dziedziny nauki ( dla jednych jest nauka biologiczna, dla innych geograficzna, dla jeszcze innych obie razem połączone z ochroną środowiska).

3. Pierwszy ekolog to Arystoteles – pierwsze całościowe opracowanie wiedzy zoologicznej z zakresu anatomii, embriologii, fizjologii i systematyki(IV w.p.n.e.) Problem, o którym mówimy jest więc niemal tak stary, jak stary jest świat.

4. W życiu codziennym najczęściej (ale błędnie) pod pojęciem „ ekologia” rozumiemy tylko działania na rzecz ochrony środowiska lub naukę o ochronie środowiska (sozologię.)

5. Działania proekologiczne - to działania każdego człowieka będące w zgodzie z naturalnym porządkiem w przyrodzie, a więc działania nas wszystkich.

6. Musimy nieustannie poszerzać wiedzę o biosferze (BIOSFERA [gr.], ekol. strefa zamieszkana przez organizmy żywe; obejmuje dolną część atmosfery ziemskiej, niemal całość wód oraz powierzchniową warstwę skorupy ziemskiej), czyli o otaczającym nas świecie, w którym przyszło nam żyć. Zjawiliśmy się na tym świecie i to co jest dookoła nas, dostaliśmy w prezencie, musimy wiedzieć co to jest ( bo będziemy jak gość, który dostał w prezencie mercedesa i nie wiedział jak go używać, myślał, że żeby jechać, to trzeba go pchać).

7. Świat roślin, zwierząt, przyrody nieożywionej na swój instynkt samozachowawczy i daje sobie radę z przetrwaniem dopóki, my ludzie, zdajemy sobie sprawę, że nie jesteśmy jego stwórcami ale współużytkownikami biosfery. Jednak, to na nas, ludziach spoczywa odpowiedzialność za równowagę w tym świecie, słynne „czyńcie sobie ziemię poddaną” oznacza: „bądźcie za nią odpowiedzialni, bo to wy jesteście istotami rozumnymi a dążenie do samozagłady nie jest rozumne”.

8. W centrum zagadnień ekologicznych zawsze musi być człowiek, nie dajmy się zwieźć pseudoekologom, którzy wmawiają nam, że ważniejsza jest „przysłowiowa żabka”. Takie działanie psuje pracę prawdziwych ekologów. To naukowcy muszą pokazać nam wzajemne uwarunkowania danego ekosystemu i to, że dobro „żabki” musi być jednocześnie dobrem dla człowieka i dla jeszcze wielu, wielu innych form życia.

9. Organizacje proekologiczne nie zajmują się modyfikacją genetyczną, której człowiek nieustannie dokonuje w świecie roślin i zwierząt a przecież te działania muszą burzyć sukcesję i stabilizację ekosystemów?

10. Na użytek naszej społeczności i naszego życia codziennego musimy:
- zdawać sobie sprawę z zagadnienia w sensie ogólnym ( nie jesteśmy naukowcami)
- postępować tak, aby przyszłe pokolenia mogły również cieszyć się pięknem naszego świata ( a przyszłe dzieci mogły oglądać motylki, sikorki czy konwalie nie tylko na obrazkach w starych książkach)
- zająć się zagadnieniami szczegółowymi ( tym co możemy zrobić tu i teraz) np. :
AGROEKOLOGIA,
EKOLOGICZNE GOSPODARSTWA
EKOŻYWNOŚĆ,
NATURALNA KONSERWACJA ŻYWNOŚCI
OCHRONA ŚRODOWISKA,
OCHRONA PRZYRODY,
OCHRONA ZDROWIA,
NATURALNE ŹRÓDŁA ENERGII
( na dole strony podaję jeszcze trochę encyklopedycznych definicji dot. tematu.

Nasze działania proekologiczne

Sprzątanie Starogrodu

Nasze dzieci mają swoje akcje organizowane przez szkołę "sprzątanie świata", a my mieszkańcy Starogrodu mamy swoją nieustanną akcję "sprzątania Starogrodu" Naszej małej miejscowości nie stać na żadne służby porządkowe, dlatego sami dbamy o własne-wspólne tereny. Np. porządkujemy Górę Zamkową, cmentarz ewangelicki i in.

Jak radzimy sobie ze śmieciami ?

Nieustannie trwające akcje:
- pojemniki na śmieci w każdym gospodarstwie
- sortowanie śmieci

Gospodarka ściekowa

Ze względu na uwarunkowania przyrodniczo-gospodarcze Starogrodu, gospodarka ściekowa oparta jest na budowie przydomowych oczyszczalni ścieków. Dzięki inicjatywie Urzędu Gminy i dofinansowaniu z Unii Europejskiej wiele gospodarstw posiada już oczyszczalnie przydomowe i ciągle buduje się nowe. Rozwój lokalnej infrastruktury (zaopatrzenie w wodę, kanalizacja, oczyszczalnie ścieków, drogi i in.), czyni nasze otoczenie czystszym i ułatwia życie na wsi, podwyższa standardy i warunki życia mieszkańców wsi.

EKOwoda w naszych kranach

Część gospodarstw domowych mieszkańców Starogrodu podłączona jest do sieci ostromeckiej, tzn. ma wodę z głębinowych ujęć w Ostomecku .

Sołectwo organizuje konkursy promujące dbałość o otoczenie

Corocznie organizujemy konkursy, których istotą jest zwiększenie dbałości o środowisko naturalne, ochronę przyrody, stwarzanie środowiska bardziej przyjaznego gościom i ludziom z zewnątrz. Nagradzamy poprawianie estetyki wokół domu, większą dbałość o estetykę wsi, ulic i innych miejsc o charakterze publicznym.

Sołectwo bierze udział w konkursach zewnętrznych

Gminny konkurs "Piękna Zagroda - 2008"

Organizowane przez różne instytucje i organizacje konkursy i akcje proekologiczne motywują mieszkańców naszej miejscowości do działań umożliwiających branie w nich udziału, co skutkuje zawsze jakimś pożytkiem dla nas. Czasami nawet zostajemy za to nagradzani.

Jeden człowiek nie uchroni naszego ziemskiego padołu od łatwej do zachwiania równowagi ekologicznej, ale wspólne działania proekologiczne mogą przynieść wiele dobra. Winniśmy bowiem oddać nasze środowisko przyszłym pokoleniom w stanie niegorszym niż sami je dostaliśmy!

DEFINICJE ENCYKLOPEDYCZNE:

1. Z Wikipedii: „EKOLOGIA -(gr. oíkos + lógos = dom + nauka) – nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody, zajmująca się badaniem oddziaływań pomiędzy organizmami, a ich środowiskiem oraz wzajemnie między tymi organizmami. (…) Ekologia najogólniej jest nauką o porządku i nieporządku w przyrodzie oraz konsekwencjach wynikających dla istnienia biosfery i człowieka. Ze względów zarówno filozoficznych jak i utylitarnych pojęcie "ekologia" używane bywa w szerokim kontekście znaczeniowym. Określenia ekologia, ekologiczny są często używane w języku potocznym w szerokim i czasem nieprecyzyjnym sensie znaczeniowym, nie zawsze związanym z ekologią jako nauką. Często odnoszą się do sozologii, tj. nauki o ochronie środowiska lub samej ochrony środowiska jako takiej, a nawet filozofii ekologicznej (ekozofia), działalności społecznej czy artystycznej. Termin ten wprowadził, od słowa oecologia, niemiecki biolog i ewolucjonista Ernst Haeckel w 1869 roku, by określić badania nad zwierzętami i ich relacjami z otaczającym światem nieorganicznym jak i organicznym, ze szczególnym uwzględnieniem interakcji, przyjaznych lub wrogich, z organizmami roślinnymi i zwierzęcymi, z którymi wchodzą w kontakt. Na organizmy w środowisku oddziałują czynniki abiotyczne i biotyczne.

1. Z encyklopedii PWN:

„EKOLOGIA -[gr.], nauka o strukturze i funkcjonowaniu żywej przyrody; obejmuje całość zjawisk dotyczących wzajemnych zależności między organizmami (i zespołami organizmów) a ich żywym i martwym środowiskiem; także termin określający ruchy społ. i polit. (tzw. zieloni), których celem jest ochrona środowiska.” HAECKEL Ernst, 1834–1919, biolog, filozof, podróżnik niem.; prof. uniw. w Jenie; propagator i popularyzator darwinizmu; sformułował prawo biogenetyczne, stworzył filoz. syntezę materializmu przyr. i darwinowskiego, którą nazwał monizmem.

SOZOLOGIA [gr.], ekol. nauka zajmująca się problemami ochrony przyrody i zapewnienia trwałości użytkowania jej zasobów; s. bada zagadnienia związane z wzrastającym brakiem wody słodkiej, zanieczyszczeniem powietrza, niszczeniem gleby, świata roślinnego (zwł. lasów) i zwierzęcego oraz krajobrazu (także jego rekultywacją), a nadto problem wzrostu chorób cywilizacyjnych. Termin „sozologia” wprowadził w roku1965, Walery GOETEL , (1889–1972), brat Ferdynanda, geolog; prof. Akad. Górn.-Hutn. w Krakowie; czł. PAN; badacz Tatr, działacz ochrony przyrody.

OCHRONA PRZYRODY, działalność mająca na celu zachowanie, restytuowanie, a także zapewnienie trwałości użytkowania elementów i zasobów przyrody; gospodarka prowadzona bez ochrony przyrody pociąga za sobą niepowetowane straty, gł. wzmożenie erozji, zmiany reżimu wodnego i susze, wymieranie niektórych gat., masowe pojawy szkodników, wyczerpywanie się zasobów. W Polsce o.p. wprowadzili Bolesław II Chrobry, Władysław II Jagiełło, Zygmunt III — w stosunku do bobra, tarpana, łosia, tura, żubra i cisów. Nowoczesna o.p. kształtowała się w XIX w., gł. dzięki rozwojowi nauk przyr.; w 1819 A. Humboldt wprowadził pojęcie „pomnika przyrody”; 1852 powstał pierwszy w Europie rezerwat przyrody w Fontainebleau pod Paryżem, 1872 pierwszy w świecie park narodowy w Yellowstone w USA. Na ziemiach pol. 1886 powstał pierwszy rezerwat „Pamiątka Pieniacka” (starodrzew bukowy w Złoczowskiem), w 1921 pierwszy park nar. — Białowieski Park Narodowy. W 1913 staraniem Szwajcara P. Sarasina zorganizowano Międzynar. Komitet Doradczy do Spraw Ochrony Przyrody; 1928 powstało w Brukseli Międzynar. Biuro Ochrony Przyrody, którego działalność 1946 przejęła Międzynar. Unia Ochrony Przyrody i Jej Zasobów. O.p. realizuje się przez: tworzenie parków nar. i krajobrazowych, rezerwatów przyrody (całokształt ekosystemów i krajobrazów), uznanie poszczególnych obiektów za pomniki przyrody (skały, źródła, jaskinie, aleje drzew, okazałe drzewa), ochronę wybranych gat. roślin i zwierząt, również ochronę zasobów. Najcenniejsze obiekty wpisane są na Listę Świat. Dziedzictwa Kult. i Przyr. UNESCO, światową Listę Rezerwatów Biosfery, do Czerwonej Księgi gat. ginących i zagrożonych;

GREENPEACE międzynar. organizacja zajmująca się ochroną środowiska, zał. 1971 w Vancouver (Kanada); biura G. znajdują się w 24 krajach, Międzynar. Serwis Informacyjny, zbierający i analizujący dane o zagrożeniach ekol., ma siedzibę w Amsterdamie; zasadą działania G. jest niezależność od rządów i interesów grup społ., podstawą działalności są bezpośrednie, pokojowe akcje; kampanie G.: 1) atmosfera i energia, 2) broń i elektrownie nuklearne, 3) ekologia oceanu, 4) toksyny, 5) lasy tropik.; organizacja liczy ponad 5 mln czł.; w Polsce działa odrębny organizacyjnie Polski G., oparty na podobnych zasadach.

AGROEKOLOGIA [gr.], dział ekologii badający wzajemne zależności pomiędzy żywymi organizmami pól uprawnych i wpływ czynników zewn. na kształtowanie się tych stosunków; a. bada również wpływ otaczających środowisk, zagospodarowanych i dzikich, na kształtowanie się zespołów organizmów pól uprawnych; prakt. celem badań agroekologicznych jest stworzenie najdogodniejszych warunków uprawy roślin oraz właściwy dobór środków ochrony roślin.